1. |
||||
|
Οχυρωμένοι σε μια λογική φόβου και μίσους
Βολεμένοι στη μεταμφίεση του κάλπικου ήθους
Σαρκαστικά χαμόγελα με κοφτερά δόντια
Βρώμικα χέρια, σάπια μυαλά σε αστραφτερά σαλόνια
Κομπάρσοι υποδύονται τους πρωταγωνιστές
Στο πανηγύρι της αναξιοπρέπειας
Πλήθος συρρέουν οι παρανοϊκοί
Ουρλιάζουν και χειροκροτάνε με μανία
Μίζερα φώτα πάνω τους στραμμένα
Σ' αυτούς που με δόλο ηθική επιβάλουν
Το σκηνικό πλημμύρισε με αίμα
Και γέμισε κοράκια πεινασμένα για σάρκα
Λοβοτομημένοι στο έλεος της αυθαιρεσίας
Ο θρόνος εδραιώνεται αργά και σιωπηλά
Με τη συγκατάθεση του όχλου
Λοβοτομημένοι και τυφλοί
Έρμαια στο έλεος της αυθαιρεσίας
*
Fortified behind the mentality of fear and hatred
Ensconced in a false moral's disguise
Sarcastic smiles with sharpened teeth
Filthy hands, rotten minds in luxurious venues
Puppets impersonating the protagonists
At the carnival of indignity
The lunatics all flock in mass
They scream and clap in madness
Gloomy lights shine on them
To those who enforce morality with deceit
The scene flodds with blood
And fills with crows hungry for flesh
Lobotomized at bigotry's mercy
The throne is slowly and silently established
With the consent of the mob
Lobotomized and blind
Prey to bigotry's mercy
|
||||
2. |
||||
|
Ενοχές φορτωμένος με βλέμμα κενό
Στο αδιέξοδο εγκλωβισμένος
Ανάλωση στη ματαιοδοξία
Θύμα του χρόνου ζώντας νεκρός
Με δόγμα βαμμένο μυαλό ατροφικό
Φανατισμένος χωρίς ανθρωπιά
Παγερή μοναξιά σου κρατάει το χέρι και σ' οδηγεί
Στο κατώφλι του τέλους φτάνεις γυμνός
Με κρίση θολωμένη απέδωσε ευθύνες
Ψάξε ενόχους για να δικαιωθείς
Αποπροσανατολισμένος θρασύδειλος
Με χαιρεκακία βρες εξιλαστήριο θύμα
Και το φορτίο δυσβάσταχτο
Να κουβαλάς για πάντα το φόβο
Ανίκανος να σπάσεις τα δεσμά
Δυστυχισμένος και μόνος
*
Full of guilt and vague eyes
Trapped in a dead end
Consumed in vanity
A victim of time while living dead
Stigmatized dogma, emaciated mind
Fanatic and inhumane
The bitter solitude holds your hand and guides you
To the threshold of the end where you arrive naked
Your judgment is blurred, but you keep on blaming
Looking for culprits to feel vindicated
Disoriented, dastard
Filled with malevolence you seek a scapegoat
The burden is unbearable
To carry the fear forever
Unable to break the chains
Miserable and alone
|
||||
3. |
Ritual Of Self
03:18
|
|||
|
(instrumental)
|
||||
4. |
||||
|
Ανθρώπινα σαρκία περιφέρονται στους δρόμους
Κουρδισμένα παρελαύνουνε με βήμα σταθερό
Ταγμένα στη μιζέρια που επιτάσσει το συμφέρον
Οπλισμένα με παρωπίδες και φίμωτρο
Θολές μορφές ψυχορραγούν
Ασφυκτικά στριμωγμένες στον οίκτο
Αθόρυβα κραυγάζοντας με κάθε αναπνοή
Προσμένοντας το θάνατο, ανήμπορο το βλέμμα τους να φτάσει
Πέρα από το νέφος που προμηνύει το τέλος ζοφερό
Ανθρώπινα σαρκία στροβιλίζονται στον πάτο του βούρκου
Μιας πόλης σαρκοβόρας που διψά για σπαραγμό
Εγκλωβισμένοι όλοι σε αρνητικό παλμό
Στην απομόνωση του όχλου, στην αποχαύνωση
Τέλεια στοιχισμένοι με τη θηλιά στο λαιμό
Άλλοι χασκογελάνε και άλλοι μοιρολογούν
*
Human fleshes wander in the streets
Like puppets they parade with a steady pace
Conscripted to the misery that profit ordains
Armored with blindfolds and muzzles
Blurry silhouettes are agonizing
Stiflingly packed in pity
Screaming in silence with every breath
Looking forward to die, unable to see further
Beyong the smog that foreshadows the bitter end
Human fleshes swirling at the bottom of this sludge
In a carnivorous city that thirsts for grief
Stuck in a negative pulse
In the isolation of the mob, in this sloth
Perfectly aligned with a noose around the neck
Some chuckle while others bewail
|
||||
5. |
Θειάφι /// Sulphur
04:41
|
|||
|
Μανιασμένα ερπετά προσεγγιζουν τη λεία τους με δίψα
Ντυμένα με απόκοσμο σκoτάδι
Και χιλιαδες ψυχωτικά εμβατήρια χαλί να τους στρώνουν
Χαλί να τους στρώνουν στο δρόμο για ελπίδα
Εκεί που θάφτικαν αμέτρητοι θεοί
Στον πυρετό της φρίκης
Αποτρόπαιο έγκλημα σε θέα κοινή
Σκορπάει τριγύρο το δέος
Ορίζοντας νόμο και τάξη
Και ξεπουλιέται η ζωή απ τους εμπόρους του μίσους
Άνιση δοσοληψία
Μεταθανάτια εγγύηση
Μέσα σε λιβάνι, χρυσάφι και πορφύρα
οχυρωμένοι με κουφάρια πιστών
Λαγνεία για θάνατο και καταστροφή
Λάσπη στις αισθήσεις
Ενδόμυχος φθόνος και υπεροψία
Για ό,τι ορίζει την πρόοδο
Ανθρώπινοι στύλοι γίναν θεμέλια
Ενός σαθρού οικοδομήματος
Εχθρός της λογικής, εναντίωση στη γνώση
Εδραιωμένη παρακμή, παρακμή
Με κάθε βήμα ακόμη πιο βαθιά στο βάλτο
Σε προκατασκευασμένους δυστοπικούς παραδείσους
Πλάι σε χαιρέκακους θεούς και διεστραμμένους αγίους
*
Furious serpents approach their prey with hunger
Dressed in eerie darkness
And thousands of psychotic marching songs are preparing their entrance
Preparing their entrance on the path to hope
Whereby countless gods were buried
At the horror's fever
Hideous crime in plain view
Spreads the awe
Defining law and order
..while life is being sold out by the merchants of hate
Unfair transaction
Postmortem guarantee
In incense, gold and sapphire
Fortified behind the carcasses of the faithful
Lust for death and destruction
Throwing mud to the senses
Innermost envy and arrogance
For everything that defines progress
Human pillars became foundations
Of a loose structure
Enemy of reason, against knowledge
Established decadence, decadence
With every step you march deeper into the swamp
In preconstructed dystopian heavens
Next to malevolent gods and crooked saints
|
||||
6. |
||||
|
In darkened landscapes lies the soul of man
Out of reach for anyone
Primitive instincts
Fuel the vilest of animals
Violence unleashed, human no more
Violence conquers the throne
Fall in the void, bottomless well
Violence is here for us all
Race for survival, getting extinct
Hatred is the highest law
How can't you see our true face
Is made of envy and hate
Behind our social masks we're only beasts
Eager to tear each other apart over and over again
Violence unleashed, human no more
Violence conquers the throne
Take a moment to think
Where do we live? What is this all about?
This is no paradise, no promised land
We're part of our own hell
So full of shit, but so empty and alone
Only ego engraves the path, the path to an end
And the lust for death is there to show
What mankind deserves
|
||||
7. |
Bipolar Prometheus
03:54
|
|||
|
Carry the torch through the ages
From the cave of unconsciousness
To the land of knowledge
With every step getting closer
To an unfaithful light
And every breath transforms you
To a perfectly evolved malicious ape
No signs of progression
To anything better than this
You 're the first of your sick kind
To lead this pitiful parade
Try to figure out
Which was the path you followed
As you got lost in the way
Thinking you re made from gods
Well it must be amazing to come from divine dust
As you try to convince everyone in your way
That this is the truth, the only truth there is
|
||||
8. |
Our Own End
02:35
|
|||
|
Victims of the eternal fall
Trapped in cages of flesh and blood
Meaningless moves in deceptive time
Do we ever learn? Why do we try so hard?
Do we even care? All this pain for nothing
A million graves ahead
As no one's left to count the dead
We stand and stare to the end
Our own end
No escape from this, at least no easy way out
Nightmarish torture reigns
Death and destruction resound
As we still ride in a downward course
The history of mankind
Just a shadow of cruelty and bloodshed
A funeral for hope
Half dead and buried deep into the ground
Mouth full of mud, suffocated
Suffocated
|
||||
9. |
Συντέλεια /// Doom
05:10
|
|||
|
Βαδίζοντας αβέβαια με όραση θολή
Στους κήπους της μιζέριας
Και κάθε βήμα να σε φέρνει πιο βαθιά
Στης ύπαρξης το τέλμα
Αγκάθινος ο δρόμος το πέλμα σου γεμίζει με πληγές
Όμως στο βάθος βλέπεις χρυσάφι
Το κόστος δε λογάριασες και ξέσκισες τη σάρκα σου
Για να γλυτώσεις το άγχος
Τι κι αν αντάμωσες ανθρώπους στην πορεία
Πάλι παρέμεινες μόνος
Σαν ναυαγός που μεσοπέλαγα βυθίζεται
Και του τελειώνει η ανάσα αφέθηκες
Ο νους σακάτης κι αυτός
Μοιάζει προδότης και εχθρός
Σηκώνοντας το χέρι σου ακούμπησες τη σήψη
Σαν να μην σ ένοιαξε ποτέ η ύλη
Κι έτσι στο τέλος κάηκες στην πύρινη γραμμή
Εκεί όπου χωρίζονται η συνήθεια και η ανάγκη
*
Walking full of doubt and blurry eyes
In the gardens of misery
And every step brings you closer
To the end of existence
The road is full of thorns that wound your feet
But you can still see the gold at the end of it
You didn't reckon the cost and so you ripped your flesh
To save yourself from this agony
What if you met people in the way
You still remain alone
Like a castaway who is drowning in the waves
And running out of breath you let go
Your mind is crippled
and seems like a traitor and a foe
You raised your hand and touched the decay
Like you never cared about matter itself
Thus, you finally burned at the fiery line
Where habits and needs divide
|
||||
If you like Dead On Parole, you may also like:
supported by 4 fans who also own “Πληγές”
One of the best crossovers between crust and hardcore this world has ever seen. Literally the hardest.
go to album
Self Titled LP
by Conspiracy Of Denial
supported by 4 fans who also own “Πληγές”
go to album
Silhouettes of Disgust
by Downfall of Gaia
featured on Bandcamp Radio Mar 17, 2023
go to album
Warlocks Grim & Withered Hags
by Hellripper
featured on Bandcamp Radio Feb 17, 2023
go to album
featured on Bandcamp Radio Dec 11, 2020
go to album
featured on Bandcamp Radio Mar 29, 2024
go to album
Caught in the Treads
by Gatecreeper
featured on Bandcamp Radio Mar 1, 2024
go to album
